Beginner

Die keer dt je gaat beginnen… ik weet het hoor. Je hebt moed verzameld, je hebt een pakje om in te draven, je hebt jezelf knetterhip schoeisel aangemeten.
Wat zeg ik?
Je hebt zelfs een schema!
Volgens het protocol dat je jezelf hebt opgelegd ga je twee, of zelfs wel drie keer in de week lopen. Het strikte regime beweert 10 keer 1 minuut hardlopen met tussendoor 1 minuut wandelen.
Pardon… beweert het schema dat ik in 20 minuten al klaar ben?
Nou ok, als het zo moet. Laat ik er in ieder geval voor zorgen dat ik na die 20 minuten wel – in Gods naam – het idee hebben dat ik gesport heb. Zweet op de kop. Pijn in de poten. Een fatsoenlijk potje spierpijn. Mooi werk dat hardlopen!

Het allerbelangrijkste aan sporten is dat het niet geteld heeft als je niet afgepeigerd thuiskomt. Het voldane gevoel dat je jezelf een klein beetje gestraft hebt voor de slechte levensstijl die je je de afgelopen tijd hebt laten welgevallen.
De eerste paar weken gaat het goed. Je gaat vooruit! De minuutje die je loopt rek je op naar steeds langer. De rustpauzes worden steeds minder en ergens, ergens komt er een punt dat je denk… ja nu weet ik het wel. Ik loop de laatste minuut van mijn schema eens wat harder. Of misschien beter nog: ik sla de hele rustpauze over.

Dat pijntje wat er voor zorgt
dat het niet meer gaat.

Maar ook als je niet zoveel ambitie hebt en je wel aan het schema houdt komt er voor 80% van de beginnende lopers dat ene moment. De blessure. Het zeurende pijntje in je knie, in je enkel, langs je scheenbeen of weet ik het waar. Dat ene pijntje dat je belemmert. Dat pijntje wat er voor zorgt dat het niet meer gaat. Of die pijn die je er makkelijk even uit kan lopen, tot een moment dat zelfs dat niet meer gaat. Misschien heb je maar 4 tot 5 weken van je schema kunnen volmaken. Welkom bij de club.
‘Maar ik heb helemaal een schema gevolgd…!’, roep je vermoedelijk verontwaardigd uit.
Tja, dat klopt. Maar in het schema heeft nergens gestaan: zorg ervoor dat je elke keer kapot thuis komt. Ook staat er in dat schema niet: loop elke minuut die je mág lopen zo hard als je kan.
In het schema staat meestal niets van aanwijzingen over snelheid en een stukje achtergrond over belasting versus belastbaarheid.

Beginnen met hardlopen is een zaak van geduld. Loop rustig en langzaam. Zorg dat je tijdens de minuten hardlopen nooit (!) buiten adem bent. Laat het zo zijn dat je na het hardlopen altijd het gevoel hebt dat je nog een stukje verder gekund had.
En wil je het echt goed aanpakken? Doe dan eens een plank-oefening of zorg voor wat spierversterkende oefeningen voor je benen, rug en buik.
De laatste demotiverende tip: trek voor het beginnen met hardlopen ongeveer een half jaar uit.